برخی از آنها جانورانی بزرگ بودند که وزنشان ده ها برابر وزن فیل بود و برخی دیگر از یک مرغ خانگی هم کوچک تر بودند.
برخی از آنها خشن و گوشتخوار و برخی دیگر فقط گیاه می خوردند. این موجودات در حدود 65 میلیون سال قبل نابود شدند.
دایناسورها نیز مثل خزندگان امروزی تخم گذار بودند. «مای آسارا» در لانه ای که می ساخت تخم می گذاشت و پس از بیرون آمدن نوزادان از آن ها مراقبت می کرد تا بزرگ شوند.
برای دیدن و بررسی دایناسورها می توانید به موزه ها مراجعه کنید. تصویر فوق «تیرانوسوروس رکس» است. دانشمندان با مطالعه دندان ها و استخوان های این جانوران می کوشند چگونگی زندگی آن را بفهمند.
دانشمندان تا مدت ها تصور می کردند که «تیرانوساروس رکس» بزرگ ترین دایناسور گوشتخوار بود. سپس آن ها موفق به کشف یک دایناسور گوشتخوار بزرگ تر شدند که آن را «جیگانتوساروس» نامیدند.
«کمپ سوگناتوس» کوچک ترین دایناسور بود. این جانور به اندازه یک مرغ خانگی بود و خیلی تند می دوید.
«دینئونیکوس» ها پنجه هایی به تیزی تیغه چاقو داشتند. آن ها به صورت دسته جمعی به شکار می رفتند تا بتوانند به دایناسورهای خیلی بزرگ تر از خود حمله کنند.
«استگوساروس» ها وقتی به آن ها حمله می شد نمی توانستند فرار کنند، در پشت این جانور ورقه های تیز پهن و سخت و در انتهای دمش چند خار بلند وجود داشت.
دانشمندان سنگواره های دایناسورها را که در سنگ ها به جامانده بررسی می کنند. با استفاده از این سنگواره ها، آنها می توانند دریابند که این جانوران چگونه حرکت می کردند و چه قدرسریع می دویدند.
برگرفته از کتاب نخستین دائره المعارف من
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
